… فریاد کن

از دست هیچ‌کس دلخور مشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست نده و بدان که هروقت کسی

بدی می‌کند، در آن لحظه بیمار است.

روزی سقراط، حکیم معروف یونانی مردی را دید که خیلی ناراحت و متاثر است. علت ناراحتیش را پرسید،

پاسخ داد: در راه که می‌آمدم یکی از آشنایان را دیدم. سلام کردم جواب نداد و با بی‌اعتنایی و خودخواهی

گذشت و رفت و من از این طرز رفتار او خیلی رنجیدم.

سقراط گفت: چرا رنجیدی؟

مرد با تعجب گفت: خوب معلوم است، چنین رفتاری ناراحت‌کننده است.

سقراط پرسید: اگر در راه کسی را می‌دیدی که به زمین افتاده و از درد و بیماری به خود می‌پیچد،

آیا از دست او دلخور و رنجیده می‌شدی؟

مرد گفت: مسلم است که هرگز دلخور نمی‌شدم. آدم که از بیمار بودن کسی دلخور نمی‌شود.

سقراط پرسید: به جای دلخوری چه احساسی می‌یافتی و چه می‌کردی؟

مرد جواب داد: احساس دلسوزی و شفقت و سعی می‌کردم طبیب یا دارویی به او برسانم.

سقراط گفت: همه‌ی این کارها را به خاطر آن می‌کردی که او را بیمار می‌دانستی، آیا انسان

تنها جسمش بیمار می‌شود؟ و آیا کسی که رفتارش نادرست است، روانش بیمار نیست؟

اگر کسی فکر و روانش سالم باشد، هرگز رفتار بدی ازاو دیده نمی‌شود؟

بیماری فکر و روان نامش “غفلت” است. باید به جای دلخوری و رنجش، نسبت به کسی که بدی می‌کند

و غافل است، دل سوزاند و کمک کرد و به او طبیب روح و داروی جان رساند. پس از دست

هیچ‌کس دلخور مشو و کینه به دل مگیر و آرامش خود را هرگز از دست مده و بدان که هر وقت

کسی بدی می‌کند، در آن لحظه بیمار است

بسم الله الرحمن الرحیم

زنگ اوّل ؛ توحید .

                دومین زنگ ؛ نبوت و معاد .

                         سومین زنگ ؛  – چه باشی چه نباشی – عدل است .

  و اِمامت ، گرچه

                  آخرین زنگ حیات بشری است

  ومعلّم ؛ غایب .

  تا نیاید و نپرسد که : چه کردید

                                  در آن وقت که غایب بودم

                         همگی مشروطیم *.